Στην καρδιά της πολύβουης Θεσσαλονίκης, η Ερμού κρύβει μυστικά που ανατρέπουν ζωές. Η Ιφιγένεια, μια νεαρή γυναίκα με αινιγματικό παρελθόν, αναζητά τη λύτρωσή σε μια πόλη που σφύζει από μυστήριο και ίντριγκα.
Μια ιστορία γεμάτη σασπένς, έρωτα και ανατροπές, που θα σας ταξιδέψει στα κρυμμένα άνομα μυστικά της πόλης και θα σας κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. «Το Κορίτσι της Ερμού» είναι ένα μυθιστόρημα που υμνεί την αγάπη, τη δύναμη της θέλησης και την αναζήτηση της αλήθειας.
Πρόσφατες δημοσιεύσεις
⚊ Διαθέσιμα και τα 16 Κεφάλαια του μυθιστορήματος
Έπινα τον καφέ μου με φόντο το λευκό πύργο -που μόνο λευκός δεν ήταν, τέλος πάντων- ψηλός και αειθαλής προστάτευε την πόλη, κάποτε συμβόλιζε στα μάτια μου την ελπίδα και τη δύναμη τώρα έμοιαζε με μια ειρωνική υπενθύμιση της προδοσίας και της απογοήτευσης που είχα βιώσει τις προηγούμενες μέρες.
«Έρχομαι που να πάρει η ευχή, περίμενε, που να κουνηθώ, σαν αργοκίνητο καράβι γαμώτο περπατάω» ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε σχεδόν κουτσαίνοντας να φθάσει στην εξώπορτα. Το κουδούνι συνέχιζε να χτυπά δαιμονισμένα, ο επισκέπτης εκτός όλων των άλλων ήταν ανυπόμονος και αγενής.
Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε ένα στενό στη Λαμπράκη και περπατώντας πιασμένες αγκαζέ φθάσαμε σιγά-σιγά στο σπίτι. Ταλαιπωρήθηκα να βρω λίγο τα κλειδιά της εξώπορτας από το διαμέρισμα που μέναμε, πάντα με ταλαιπωρούσε αυτή η τεράστια τσάντα που κουβαλούσα, ανάθεμά με αν ήξερα τι είχε μέσα.
Ο θάλαμος του νοσοκομείου ήταν ένα στενός χώρος με ένα κρεβάτι ακριβώς απέναντι μου και με τον ασθενή που φιλοξενούσε να έχει γυρισμένη την πλάτη του προς το σημείο όπου βρισκόμουν, στο δεξί μου χέρι στο βάθος μπροστά από ένα παραβάν άλλο ένα κρεβάτι φιλοξενούσε τον Κωνσταντίνο, ήταν ξύπνιος με την πλάτη ανασηκωμένη από δύο μαξιλάρια και δίπλα του...
Φεύγοντας από το γραφείο του Κωνσταντίνου-τι ηλίθιος άνθρωπος θεέ μου, ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό μας, το παρελθόν για αυτόν είναι πάντοτε παρών- διέσχισα την Ερμού και βγήκα στην Τσιμισκή, εκεί συνάντησα ένα διερχόμενο ταξί σε μια πόλη άδεια που έμοιαζε με φάντασμα, ήταν ελεύθερο, το σταμάτησα και ζήτησα από τον οδηγό του να με...
Χαζές σκέψεις έπνιγαν το μυαλό μου σήμερα, ίσως να έφταιγε λιγάκι το Sivas, ίσως πάλι να έφταιγαν τα κόκκινα σαν τριαντάφυλλα χείλη της Ιφιγένειας που τα είχα τώρα εμπρός μου αλλά τα είχα στερηθεί τόσα χρόνια και τα έβλεπα να ανοιγοκλείνουν με τόση χάρη που συγκλόνιζαν κάθε σπιθαμή από το κορμί μου, ίσως να έφταιγε και ο αχνός της αναπνοής...
Έφτασα στη σημείο που ήταν να συναντηθούμε μισή ώρα νωρίτερα, στην Ισμήνη προφασίστηκα ένα ραντεβού με κάτι νέους πελάτες που θα εισήγαγαν γεωργικά μηχανήματα από την Ιταλία για να μπορέσω να έχω αρκετό χρόνο στην διάθεση μου, πάρκαρα το αυτοκίνητο στο λιμάνι και βαδίζοντας στην παραλιακή έφτασα έξω από το εστιατόριο.
Χιόνιζε τρεις ημέρες συνέχεια, η κακοκαιρία και η συνεχής χιονόπτωση είχε δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην πόλη, τα λεωφορεία δεν κυκλοφορούσαν γιατί κανείς δεν προέβλεψε να έχουν αντιολισθητικές αλυσίδες, τα ταξί σπάνια, το κρύο βαρύ σε σούβλιζε ως το κόκαλο και τα αεροπλάνα δεν πετούσαν λόγο χαμηλής νέφωσης, μια πόλη αποκλεισμένη, κατάλευκη...
Προτάσεις για εσάς
🔳 Επιλεγμένα για εσάς
